با توجه به شتاب توسعه فناوری اطلاعات در حوزه نرم افزارهای کاربردی و همچنین نیاز به تولید محصولات نرم افزاری در پلتفرمهای متنوع، دیگر تولید SDK به تمام زبانهای برنامه نویسی امری منطقی محسوب نمیگردد. از سوی دیگر ارایه نرم افزار به عنوان یک سرویس (SaaS) راهکاری است که در سالیان اخیر پاسخگوی بسیاری از نیازمندیهای موسسات و سازمانهای متوسط تا بزرگ در سطح جهان بوده است.
درگاه امضای دیجیتال ابزاری برای تعامل با حوزه زیرساخت کلید عمومی در تمامی پلتفرمها است که میتواند نیازمندیهای بهره برداران و دغدغههای برنامه نویسان را در این حوزه پوشش دهد.
برای به دست آوردن دیدی روشن از درگاه امضا، میتوان خریدهای اینترنتی را در نظر گرفت. بطور معمول هر گاه از یک فروشگاه آنلاین خریدی انجام شود، عملیات پرداخت وجه از درگاه پرداخت بانکی صورت میگیرد. درحقیقت پذیرنده یا همان فروشگاه آنلاین، به هیچ عنوان درگیر عملیات انتقال وجه نبوده و تنها پس از پایان تعاملات لازم بین مشتری و بانک، رسید پرداخت را از بانک دریافت مینماید. درگاه اینترنتی امضا نیز مشابه همین رویکرد را دارد. پس از آماده شدن محتوایی که میبایست امضا شود، فرد امضا کننده به درگاه هدایت میشود. در آنجا مطابق قوانین و استانداردهای لازم، ضمن رویت محتوا، آنرا خوانده، بررسی نموده و در صورت موافقت، امضا خواهد نمود. آنگاه نتیجه امضا برای تهیه کننده محتوا ارسال خواهد شد.